Tablica przyrodnika: Zawroty głowy

Zawroty głowy należą do często zgłaszanych dolegliwości i są powodem około 5% wizyt u lekarzy różnych specjalności. Odsetek chorych zwiększa się z wiekiem i powyżej 65 roku życia wynosi około 50%. Definicja zawrotów głowy mówi, iż jest to złudzenie ruchu kołowego otoczenia lub własnego ciała, często współistniejące z nudnościami lub wymiotami, związane z uszkodzeniem narządu przedsionkowego i/lub jego połączeń nerwowych (układowe zawroty głowy).

Zawroty głowy - przyczyny

Zawroty głowy mają różne przyczyny. U młodych ludzi występują zwykle po zbyt dużej dawce alkoholu lub gwałtownej zmianie pozycji ciała. U seniorów ta dolegliwość może mieć znacznie poważniejsze podłoże. D1atego właśnie starsze osoby nie powinny lekceważyć takich zawirowań, zwłaszcza jeśli pojawiają się często i towarzyszą im inne niepokojące objawy. W takich sytuacjach nie można zwlekać z wizytą u specjalisty.
Zawroty głowy mogą mieć podłoże neurologiczne, sercowo-naczyniowe, psychogenne lub laryngologiczne. Skupmy się najpierw na neurologicznych. Zasadniczym podłożem zawrotów głowy jest uszkodzenie narządu przedsionkowego w uchu wewnętrznym, włókien przewodzących nerwu VIII (nerwu przedsionkowo-ślimakowego), jądra przedsionkowego w pniu mózgu lub innych struktur układu nerwowego odpowiedzialnych za utrzymanie równowagi. Ważnym aspektem jest to, iż tylko uszkodzenie jednostronne daje objawy, przy uszkodzeniu obustronnym one nie występują. Wśród przyczyn neurologicznych i laryngologicznych, które są ze sobą ściśle powiązane, możemy wyróżnić obwodowe i ośrodkowe. Do obwodowych przyczyn zawrotów głowy należą:

uraz ucha wewnętrznego, np. złamanie piramidy kości skroniowej, przetoka przychłonki, wstrząśnienie błędnika;
zapalenie błędnika i nerwu przedsionkowo-ślimakowego – ta dolegliwość może być wynikiem powikłań po grypie. Zawroty głowy, nudności i wymioty utrzymują się kilka dni. Leczy się je antybiotykami i steroidami. Zdarza się, że pacjent jest kierowany na specjalną rehabilitację, gdzie uczy się go, jak zachować równowagę;
niedokrwienie błędnika;

Znalezione obrazy dla zapytania ból głowy

Nie należy zapominać, iż hiperwentylacja oraz zaburzenia nerwicowe również mogą objawiać się zawrotami głowy. Warto również wspomnieć o tzw. stanie przedomdleniowym, który przebiega z zawrotami głowy i jest uczuciem zasłabnięcia, bez utraty przytomności, z towarzyszącym ciemnieniem przed oczami, osłabieniem nóg, dzwonieniem w uszach, zawężeniem pola widzenia, bladością, nudnościami, potami. Występuje on w związku z pojawieniem się hipotonii ortostatycznej, czyli nagłego spadku ciśnienia tętniczego krwi, zwłaszcza przy nagłej zmianie pozycji ciała na siedzącą lub stojącą z pozycji leżącej. Spadek ciśnienia jest zazwyczaj krótkotrwały, ulegając szybkiemu wyrównaniu i dostosowaniu do nowej pozycji ciała. Jednak u niektórych osób, zwłaszcza w podeszłym wieku, uczucie zasłabnięcia z zawrotami głowy może być bardzo nasilone i utrzymywać się przez kilka minut. Stan przedomdleniowy może być również wywołany przez zmiany układu krążenia spowodowane zmianami miażdżycowymi, chorobą niedokrwienną serca, zaburzeniami rytmu serca (zbyt szybka, wolna lub niemiarowa akcja serca). Niezależnie od przyczyny, ich efektem jest zbyt mały przepływ mózgowy krwi, prowadzący do wystąpienia nieukładowych zawrotów głowy lub zasłabnięcia, a nawet utraty przytomności. Nie mniej ważną, a w dodatku bardzo rozpowszechnioną, zwłaszcza w starszym wieku, przyczyną stanu przedomdleniowego jest niedokrwistość. Schorzenie to, nazywane inaczej anemią, polega na obniżonej zawartości hemoglobiny w krwinkach czerwonych, a co za tym idzie, obniżeniu natlenowania organizmu. Choć głównym objawem anemii jest uczucie zmęczenia, z powodu niedostatecznej ilości tlenu dostarczanej do mózgu mogą pojawiać się nieukładowe zawroty głowy lub stany przedomdleniowe.
Istnieje również podłoże psychogenne zawrotów głowy. Najczęściej spotykane są zaburzenia nerwicowe, które wiążą się przede wszystkim z działaniem otaczających i wszechobecnych zewnętrznych czynników stresowych, lękiem przed utratą świadomości, dusznością, objawami zaburzeń rytmu serca, jak kołatanie serca, zaburzeniami neurologicznymi pod postacią mrowienia i osłabienia rąk, ust lub nóg. Bardzo rzadko mogą dołączać się zawroty o typie wirowania. Objawy w przeważającej większości występują w ciągu dnia. Towarzyszy im zazwyczaj przyspieszony i pogłębiony oddech (hiperwentylacja), który jeszcze dodatkowo nasila ataki.