Mitoza i mejoza

Zdolność do podziału jest charakterystyczna dla żywej komórki. Dzielenie komórek rozpoczyna się zawsze od podziału jądra komórkowego ( kariokineza). Następnie dochodzi do podziału cytoplazmy, czyli cytokinezy. Wskazać można tu na podział jądra, który doprowadza do powstania komórek mających jądra o takiej samej liczbie chromosomów. To właśnie mitoza.
Mitoza jest to proces podziału jądra komórkowego, który odbywa się bez redukcji liczby chromosomów. Zachodzi on w komórkach somatycznych. W podziale typu mitotycznego wyróżnić można cztery podstawowe fazy, przedzielone interfazami. Te etapy to:

1. profaza - w tym etapie z chromatynowej siateczki wykształcają się chromosomy; początkowo są one cienkie i długie, ale później dochodzi do ich skrócenia; w każdym chromosomie wskazać można na dwie chromatydy; pod koniec tej fazy zanika jąderko i błona jądrowa; w ich miejsce powstaje wrzeciono kariokinetyczne;
2. metafaza - chromosomy zaczynają się ustawiać w równikowej płaszczyźnie; wyraźnie widać budowę chromosomów;
3. anafaza - zaczyna się podział centromerów; chromatydy oddzielają się od siebie;
4. telofaza - siostrzane chromosomy ulegają procesowi despiralizacji; na nowo odbudowywane jest jąderko i błona jądrowa;

W wyniku kariokinezy powstają dwa potomne jądra. Liczba i kształt chromosomów komórek potomnych odpowiada liczbie i kształtowi komórki macierzystej.
Proces ten ma określone znaczenie. Dzięki niemu liczba komórek zostaje podwojona, co odgrywa rolę m.in. we wzroście ciała i przyroście masy. Powoduje to także przekazywanie tej samej informacji genetycznej.

Mejoza jest to podział redukcyjny jądra komórkowego, prowadzący do wytworzenia haploidalnych komórek płciowych, czyli gamet, u zwierząt tkankowych, zarodników u mszaków i paprotników oraz ich odpowiedników u roślin nasiennych, u organizmów niższych (np. glonów, pierwotniaków) mejoza nie musi być związana z produkcją gamet bądź zarodników i zachodzi w różnych fazach cyklu życiowego.
 

W procesie mejozy następuje redukcja liczby chromosomów do połowy, zachodząca poprzez rozdział chromosomów homologicznych między jądra komórek potomnych. Każdy podział mejotyczny obejmuje 2 sprzężone ze sobą kolejne podziały jąder, podobne do mitozy; tylko 1. podział jest właściwym podziałem redukcyjnym i zawsze jest poprzedzony replikacją DNA. Pierwsza faza mejozy, czyli I profaza, jest najdłuższą fazą mejozy i wyróżnia się w niej kilka stadiów: leptoten, zygoten, pachyten, diploten i diakinezę.

Czas trwania mejozy u różnych gatunków jest różny, od kilkunastu godzin (u pantofelka podczas koniugacji) do kilkudziesięciu lat (w oogenezie u samic ssaków). Mejoza jest czynnikiem, który zapewnia stałość zespołu chromosomów w kolejnych pokoleniach, zapobiegając podwajaniu się liczby chromosomów przy zapłodnieniu. Jednocześnie crossing-over i niezależna segregacja chromosomów w I anafazie stwarzają możliwość ogromnej różnorodności genetycznej; natomiast zaburzenia w przebiegu mejozy prowadzą do poważnych wad rozwojowych.

 Maja
Źródła  https://www.bryk.pl/wypracowania/biologia/botanika/18817-mitoza-opis-procesu-i-znaczenie.html
 http://4.bp.blogspot.com/-wtHgrZI9TwI/UxjA_iz8VNI/AAAAAAAAAEc/pjb-hpupRNM/s1600/mitoza.png 
http://biokabinet.weebly.com/uploads/4/3/4/3/43431175/35086.jpg?623
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/mejoza;3939408.html