Nagietki

Nagietek (Calendula officinalis) to roślina jednoroczna należąca do rodziny astrowatych, zwana również stulikiem, paznogietkiem, pazurkiem.
Na stanowiskach naturalnych rośnie w strefie śródziemnomorskiej i prawdopodobnie stamtąd pochodzi. Nagietek w Polsce jest uprawiany jako roślina lecznicza i ozdobna, można go spotkać także dziko rosnącym.
Receptury na nalewki i inne specyfiki są stosowane od dawna. Liście z nagietka w przeszłości wykorzystywano jako jarzynę, a płatki o pomarańczowym kolorze jako barwnik do farbowania sera i masła. Kwiaty nagietka służyły także do koloryzacji tkanin.
Kiedyś, gdy nie było prognoz pogody, nagietek wskazywał, czy będzie świeciło słońce, czy będzie padał deszcz. Gdy płatki rano nie były rozwinięte, oznaczało to, że można spodziewać się deszczu.

Charakterystyka nagietka

Ta roślina zielna jest mocno wyprostowana i rozgałęziona. Łodygę ma pokrytą włoskami, które wydzielają silny, raczej nieprzyjemny zapach. Szerokie, lancetowate lub szerokołopatkowe liście obejmują łodygę, a żółte lub pomarańczowe kwiaty są skupione w koszyczkach. Kwiaty, w przeciwieństwie do całej rośliny, ładnie pachną. Kwitną od kwietnia do jesieni. Nasiona nagietka rozsiewają się samoistnie i nie giną na swoich stanowiskach przez wiele lat.

Substancje lecznicze

Surowiec zawiera olejek eteryczny, gorycze, śluz, kwasy organiczne, karoteny, żywice, garbniki.

Działanie lecznicze

Jako surowiec leczniczy służą tylko kwiaty bez dna kwiatostanowego i ziele. Substancje lecznicze nagietka trudno rozpuszczają się w wodzie, więc najczęściej na różne dolegliwości stosuje się wyciągi, nalewki, intrakty alkoholowe. Na niewielkie podrażnienia skóry dobrze jest użyć zaparzonego oleju z oliwek z dodatkiem nagietka. Oleje można także stosować w chorobach skórnych, owrzodzeniach, żylakach odbytu, odmrożeniach, oparzeniach. W niektórych krajach Europy w szpitalach przykłada się maść nagietkową na blizny pooperacyjne i trudno gojące się rany.
Na przemęczone oczy, zapalenie spojówek stosuje się krople z dodatkiem nagietka.

Stosowany wewnętrznie działa skutecznie przy takich dolegliwościach jak: nieżyt żołądka, wrzody żołądka i jelit, nerwobóle reumatyczne, bóle mięśniowe. Pomaga leczyć depresje, stany lękowe, nerwice.
Nagietek działa także moczopędnie, przeciwnowotworowo, przeciwkrwotocznie, rozkurczowo, przeciwzapalnie i antyseptycznie. Doskonale zmniejsza skurcze w przewodzie pokarmowym, obniża ciśnienie krwi a nawet łagodzi bóle zębów.
Nalewka spirytusowa ze świeżych kwiatów nagietka lub ziela pomaga przy nieregularnych i bolesnych miesiączkach i wpływa na łagodniejszy przebieg menopauzy.
Badania naukowe potwierdziły, że nagietek w mieszankach z innymi ziołami wpływa na zwiększenie odporności organizmu na różne zakażenia bakteryjne i wirusowe oraz na przewlekłe, nie poddające się innym lekom schorzenia wewnętrzne.
Ze względu na swoje właściwości z powodzeniem jest wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym. Dodaje się go do produktów takich jak: pasty do zębów, szampony, mleczka do demakijażu, kremy, maści i aerozole.

Płukanka z nagietka na gojenie ran

Szklankę świeżych kwiatów lub ziela nagietka zalać 0,5 l wódki. Postawić w ciepłym miejscu na 14 dni. Po tym czasie przefiltrować.
Używać do płukania gardła przy anginach, na oparzenia, skaleczenia.

Napar na bolesne miesiączki

Po łyżce stołowej nagietka, rumianku i jaskółczego ziela (glistnika) zaparzyć 2 szklankami wrzątku. Parzyć pod przykryciem 15 min. Przecedzić przez sitko.
Pić przy bolesnych i nieprawidłowych miesiączkach po pół szklanki naparu co 2 godziny.

Maść z nagietka

50 g świeżych kwiatów nagietka, 150 g świeżego ziela nagietka, 150 ml spirytusu, 5 ml amoniaku 10%. Kwiaty i ziele drobno posiekać, zalać spirytusem i amoniakiem. Szczelnie zamknąć. Macerować 12 godzin. Po 12 godzinach przełożyć masę do 1000 g roztopionej maści woskowej i pozostawić na 5-8 godzin w temperaturze 50-60 stopni C.
Maść przyspiesza gojenie się ran i regeneruje naskórek. Zalecana jest na odleżyny, wrzody, żylaki, przy egzemie, oparzeniach. Maść ma działanie antybiotyczne podobne do penicyliny.

Mieszanka lecznicza z nagietkiem

Sześć łyżek stołowych kwiatu lub ziela nagietka, po łyżce: kwiatu rumianku, ziela jasnoty, ziela bodziszka, ziela krwiściągu, ziela skrzypu, liścia lub kłącza lepiężnika, ziela krwawnika, ziela tobołka lub tasznika, liścia kasztanowca, ziela przytuli, ziela pokrzywy, ziela lub korzenia żywokostu, liścia babki i ziela rdestu. Wszystkie zioła dobrze wymieszać. Dwie łyżki mieszanki zaparzyć szklanką wrzątku. Odstawić pod przykryciem na 30 min. Przecedzić przez sitko.
Tę mieszankę można stosować przy takich schorzeniach: choroby wrzodowe żołądka i dwunastnicy, obrzękach pochodzenia krążeniowego, żylakach kończyn, nadciśnieniu, krwotokach z nosa, krwiomoczu, krwawieniach z przewodu pokarmowego, krwawych biegunkach, stanach zapalnych nerek, hemoroidach. Należy pić pół szklanki 3 razy dziennie.

Maja
Źródła http://www.poradnikzielarski.pl/ziola-lecznicze/nagietek.html
 http://bi.gazeta.pl/im/c4/cd/f0/z15781316Q,nagietek-lekarski.jpg
https://herbacianawyspa.pl/wp-content/uploads/2016/03/nagietek-ziolo-miesiaca.jpg
http://agnieszkamaciag.pl/wp-content/uploads/2015/02/DSC_0787-1.jpg

Dąb i jego właściwości

Dąb należy do rodziny bukowatych. Jest to długowieczne, okazałe drzewo liściaste lub wysoki krzew. Rośnie prawie wyłącznie w klimacie umiarkowanym na półkuli północnej. W Polsce najczęściej spotykany jest dąb szypułkowy. Występuje głównie na terenach nizinnych. W sprzyjających warunkach osiąga ogromne rozmiary i może przetrwać setki lat. Rzadziej można spotkać dąb bezszypułkowy. Rośnie tylko w rejonach podgórskich i w górach. Charakteryzuje się bardzo grubym pniem i rozłożystą koroną.
Ze względu na swą długowieczność i okazałe rozmiary, dąb zawsze robił na ludziach wielkie wrażenie. Przed wiekami był czczony jak bóstwo i uważany za symbol szlachetności, siły i sławy.

Charakterystyka dębu

To wielkie drzewo ma liście w kształcie odwrotnie jajowatym. Liście są skórzaste, nierówno wrębne i klapowane, czasami pierzastosieczne. Na końcówkach liści wyrastają skupione po kilka pąki. Kwiaty są rozdzielnopłciowe, owocami są, tzw. żołędzie.

Substancje lecznicze

Surowcem leczniczym pozyskiwanym z tego drzewa jest kora dębu. Najważniejszą substancją leczniczą kory dębu są garbniki(9 - 15%), które mają działanie ściągające. Właściwości te wykorzystywane są przede wszystkim w leczeniu biegunek. Oprócz garbników kora dębu zawiera; kwasy fenolowe, flawonoidy, trójterpeny i sole mineralne.

Działanie lecznicze

Korę dębu zbiera się z młodych pni i gałązek jeszcze przed rozwojem liści, tzn. pod koniec marca lub w kwietniu. Odpowiednio wysuszona, stosowana wewnętrznie, leczy biegunki, nieżyty żołądka i jelit. Jest niezastąpionym środkiem w leczeniu zatruć pokarmowych i żółtaczki. Garbniki zawarte w korze dębu zapobiegają utracie wody i elektrolitów i powodują zagęszczanie mas kałowych. Kora dębu ma także właściwości antyseptyczne, ściągające i przeciwzapalne. Stosowana zewnętrznie pomaga w leczeniu stanów zapalnych skóry, zapalenia jamy ustnej i gardła, odmrożeń, oparzeń, hemoroidów, egzemy, nadmiernej potliwości.
Substancje lecznicze znajdują się nie tylko w korze dębu, ale też w innych częściach, takich jak; liście, żołędzie i drewno. Z dojrzałych, zmielonych żołędzi możemy zaparzyć "kawę żołędziową" lub "kakao żołędziowe". Napoje takie spowodują, że pozbędziemy się biegunki, a świeżo zerwany liść - przyłożony do trudno gojącej się rany - podziała kojąco.
Najczęstszą postacią leku jest odwar z kory dębowej. W niektórych przypadkach są stosowane mieszanki z innymi ziołami.
Kora dębu ma zastosowanie w przemyśle kosmetycznym jako składnik w preparatach do pielęgnacji przetłuszczających się włosów. Znajduje się również w płynach do higieny intymnej.

Odwar z kory dębowej

Korę rozdrobnić. 1 łyżkę zalać szklanką wody i gotować 15 minut. Pozostawić pod przykryciem 15 minut, potem przecedzić.
Stosować do płukania jamy ustnej i gardła, do okładów na oparzenia i odmrożenia. Taki odwar może też służyć do obmywania sromu i odbytu, przemywania ran i niewielkich wyprysków skórnych. Nadaje się również do nasiadówek w żylakach odbytu. Dłuższe stosowanie odwaru z kory dębowej do płukania ciemnych włosów pomaga w ich pielęgnacji, zapewnia kolor, przyciemnia także siwiznę.

Kąpiel z dodatkiem kory dębowej

Na wolnym ogniu przez 10 minut gotować w 2 litrach wody 5 łyżek rozdrobnionej kory dębowej. Odwar odstawić pod przykryciem na 20 minut, potem przecedzić i wlać do wanny wypełnionej do1/3 wodą o temperaturze 37st.C. Kąpiel powinna trwać ok. 15 minut.
Taką kąpiel stosujemy w chorobach skóry; egzemie, przy infekcjach grzybiczych, nadmiernej potliwości i innych.

Mieszanka ziołowa przeciw biegunce

30g kory dębowej, 30g kłączy pięciornika, 20g rumianku i 20g liści malin. Zioła dobrze wymieszać. 1łyżeczkę zalać 2/3 szklanki wody. Gotować 10 minut, potem odstawić na 10 minut pod przykryciem i następnie przecedzić.
Pić małymi łyczkami przy biegunkach w zatruciu pokarmowym.

Maja
Źródła  http://www.poradnikzielarski.pl/ziola-lecznicze/dab-jak-stosowac-kore-debu.html
 http://www.drzewa.info/wp-content/uploads/2012/07/D%C4%85b-bezszypu%C5%82kowy-Quercus-petraea2.jpg
http://s3.party.pl/styl-zycia/zdrowie/odchudzanie-i-diety/kora-debu-326094-article.jpg

Krokusy

Na Polanie Chochołowskiej w Dolinie Chochołowskiej spod śniegu zaczęły wybijać się pierwsze krokusy. Na wysyp fioletowych kwiatów w Tatrach trzeba jeszcze chwilkę poczekać, jednak niecierpliwi już mogą doszukiwać się pojedynczych okazów. Kiedy i gdzie wybrać się na krokusy? "Powoli pokazują się pojedyncze okazy, jeśli warunki pogodowe nie ulegną zmianie „dywanu krokusów” można się spodziewać w przeciągu dwóch tygodni" - czytamy na stronie schroniska chocholowska.com.

Krokusy w Dolinie Chochołowskiej. Kiedy podziwiać krokusy w Tatrach? Kiedy i gdzie najlepiej jechać? Krokusy, to kwiaty, które pojawiają się tylko na wiosnę, ale też szybko przekwitają. Kiedy i gdzie wybrać się na krokusy? Najlepiej oczywiście w Tatry. Krokusy to jeden z symboli Doliny Chochołowskiej. Najlepszym miesiącem do ich podziwiania jest miesiąc kwiecień.

Podziwiając te piękne kwiaty pamiętajmy, aby nie deptać krokusów. Te kwiaty zresztą, jak i każda inna roślinność na terenie parku, są pod ścisłą ochroną. Nie wolno ich zrywać ani niszczyć A jak wygląda Dolina Chochołowska w "krokusowym szczycie"? Poniżej zdjęcia z ubiegłego roku. Nic dziwnego, że z początkiem kwietnia do Doliny Chochołowskiej ciągną tłumy chcące zobaczyć "fioletowy dywan".

Każdego roku wspólnota leśna za biletami wpuszcza do doliny 230–250 tysięcy osób. Do tego dochodzą ci, którzy wchodzą za darmo, np. mieszkańcy okolicznych gmin, bo przy udostępnianiu doliny turystom przyjęto zasady obowiązujące w Tatrzańskim Parku Narodowym. Trudno więc nawet oszacować, ile osób odwiedza rocznie Dolinę Chochołowską. Dolina Chochołowska to najdłuższa i największa dolina w polskich Tatrach. Ma powierzchnię ponad 35 kilometrów kwadratowych i ciągnie się na długości ok. 10 kilometrów. Administracyjnie leży na terenie Witowa, mimo że nazwę zawdzięcza położonemu kilkanaście kilometrów stąd Chochołowowi. Dolina leży na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, ale administrowana jest przez Wspólnotę Leśną Uprawnionych 8 Wsi z siedzibą w Witowie. Prócz Witowa w jej skład wchodzą: Ciche, Czarny Dunajec, Chochołów, Dzianisz, Wróblówka, Podczerwone i Koniówka. Wspólnota gospodaruje na ponad 3 tys. ha lasów, także w Dolinie Lejowej. 

Maja

Źródła http://www.gazetakrakowska.pl/wiadomosci/podhale/a/krokusy-w-dolinie-chocholowskiej-kiedy-podziwiac-krokusy-w-tatrach-kiedy-i-gdzie-najlepiej-jechac,11909378/

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/98/89/11/9889112822dc93a21006d0f53d142620.jpg

Butelki

Co wiesz o zagrożeniach związanych z zakupem różnego rodzaju butelkowanej wody? Prawdopodobnie nikt nigdy Ci nie powiedział, że są to istotne oznaczenia butelek, do których rozlewana jest woda. Powinieneś mieć świadomość wpływu materiałów, z których zostały wykonane butelki, na Twoje zdrowie.

Spójrz na dno butelki od wody i sprawdź, które z poniższych oznaczeń tam się znajdują.

PET lub PETE

To jedno z najczęściej stosowanych tworzyw sztucznych w produkcji przeznaczonej dla konsumentów. Znajdziesz je w większości butelek do wody i napojów. Przeznaczony jest do jednorazowego wykorzystania. Powtórne użycie zwiększa ryzyko rozwoju bakterii. Butelki wykonane z PET mogą uwalniać metale ciężkie oraz substancje chemiczne, które zaburzają równowagę hormonalną organizmu. Bezpieczne powtórne użycie jest bardzo trudne, ze względu na proces usuwania szkodliwych substancji zagrażających życiu.

HDP lub HDPE

To sztywny plastik, z którego wytwarza się na przykład butelki do mleka, płynu do prania, czy do oleju. Ten rodzaj plastiku praktycznie nie zawiera żadnych środków chemicznych. Eksperci zalecają kupowanie wody mineralnej właśnie w tego typu butelkach. Przechowywana w niej woda jest najbezpieczniejsza do spożycia.

PVC lub 3V

To miękki i elastyczny plastik z przezroczystego tworzywa sztucznego, wykorzystywany do pakowania żywności, butelek do oleju, gryzaków dla dzieci i zwierząt. Uwalnia dwie toksyczne substancje chemiczne, które wpływają na hormony w organizmie. Eksperci zalecają poszukiwanie produktów w innych opakowaniach.

LDPE

To tworzywo nie może być stosowane do produkcji butelek, pomimo że nie uwalnia żadnych substancji chemicznych do wody. Kupowanie żywności w opakowaniu z tego tworzywa nie jest dobrym pomysłem. Poza kupioną żywnością można jednocześnie spożyć niebezpieczne chemikalia.

PP

Kolejne białe lub częściowo przezroczyste tworzywo sztuczne, używane do pakowania jogurtów. Tworzywo polipropylenowe jest twarde i lekkie, posiada doskonałe właściwości odporności termicznej. Po podgrzaniu nie ulega stopieniu. Jest stosunkowo bezpieczne.

PS

Polistyren jest tanim, lekkim tworzywem sztucznym do szerokiej gamy zastosowań. Najczęściej używany do produkcji jednorazowych styropianowych kubków do picia, pokrywek do opakowań z daniami na wynos, kartonami do jajek czy jednorazowych sztućców. Substancje rakotwórcze uwalniane są po podgrzaniu. Nie nadaje się do długotrwałego przechowywania żywności lub napojów.

PC lub nieoznaczony plastik

Często jest używany do produkcji sportowych butelek wody i pojemników na żywność. To najbardziej niebezpieczny plastik, jaki można spotkać. Ta kategoria produktów została stworzona do opisania produktów, które są odpadami lub pochodzą z recyklingu. Unikaj tych opakowań!

Maja
Źródła http://missgorilla.pl/od-dzisiaj-dwa-razy-sprawdzisz-zanim-kupisz-butelke-wody/

Od drzewa do papieru

Aby powstała kartka papieru, drzewo musi rosnąć co najmniej 8 lat.  Ścina się je w minutę. Co możemy zrobić, by nie niszczyć drzew?   

Jak wynaleziono papier? 
Zupełnie przypadkiem. Było to  w Chinach ponad dwa tysiące lat  temu. Zaczęło się od jedwabnych  płócien. Zanim powstało z nich  ubranie, trzeba je było uprać.  Włókna kładło się na drewnianych  matach, polewało wodą i ubijało  kijami. Po takim „praniu” na drewnie  zostawał osad. Zauważono, że po  wyschnięciu nadawał się on do  pisania! Pierwsza papiernia  w Europie powstała w Hiszpanii  w połowie XII wieku. Do Polski  wynalazek dotarł 300 lat później.

Z których roślin wytwarza się  papier dziś? 
Do produkcji papieru w fabrykach  używa się: włókien  roślinnych z drzew (m.in. jodła,  sosna, topola), roślin jednorocznych  (np. słoma zbóż, trzcina, len) oraz  surowców wtórnych (makulatura  i zniszczone tkaniny).

 Jaką drogę musi przejść drzewo,  by stać się kartką papieru? 
Jeśli papier powstaje z drzew, to jego  produkcja zaczyna się w lesie.  Drzewo rośnie co najmniej 8 lat.  Po ścięciu trafia do tartaku  i zostaje przerobione na deski.  Te jadą do papierni. Zostają tam  pocięte na drobne kawałki. Wióry są  gotowane, aż powstanie z nich  papka. Następnie na specjalnych  sitach odsącza się z niej wodę.  Ostatni etap to prasowanie. Walce  tworzą suchą wstęgę, która zostaje  zwinięta w belę papieru.  Z jednego drzewa można  wyprodukować 8500 kartek papieru.  8500 arkuszy papieru nie daje jednak  tlenu, cienia, pożywienia,  ani nie pozwala na  zbudowanie domu. 

Jak nie marnować papieru? 
Wykorzystuj zeszyty  do końca 
Jeśli skończył się  przedmiot lub rok  szkolny, a w zeszycie  zostały czyste kartki,  możesz tam robić  notatki.

Nie wyrzucaj zadrukowanych  z jednej strony kartek 
Poproś rodziców, by przynosili  z pracy zadrukowane z jednej  strony, niepotrzebne im kartki.  Będziesz mógł ich używać,  drukując „na brudno” lub do  robienia notatek.

Nie drukuj, jeśli  nie musisz
Po pierwsze  – drukarka to nie  zabawka. Po drugie  – przed drukowaniem  zastanów się dwa  razy, czy na pewno  ten wydruk jest Ci  potrzebny.

Podręczniki odkupuj od  starszych kolegów
Jeśli to oczywiście  możliwe. Ćwiczeń  powtórnie raczej nie  da się wykorzystać, ale  czytanki jak najbardziej  mogą mieć kilku  właścicieli.

Książki i gazety,  których już nie czytasz,  oddaj znajomym 
Możesz też spytać  w bibliotece, czy tam się  nie przydadzą.

Podczas zakupów wybieraj  produkty bez dodatkowych  opakowań 
Czasami opakowania  (dodatkowe tektury, folie,  sreberka) zajmują więcej  miejsca niż sam produkt.

Segreguj odpady 
Papiery wrzucaj do  odpowiedniego  pojemnika.

Nie wyrzucaj torebek  po prezentach
Możesz je wykorzystać  ponownie.

Co się dzieje w papierni? 
1. Kartki zebrane w wyniku segregacji odpadów łączone  (prasowane) są w belki. W ten  sposób łatwiej jest przewieźć  makulaturę do zakładu przetwórczego.

2. Teraz kąpiel. Belki wrzucane są  do basenu. Wielkie papierowe zbitki  rozpadają się. Łączące je druty  opadają na dno basenu. Później  wyłapie je specjalny elektromagnes;  trafią do huty i zostaną przerobione  na nowe rzeczy, np. na metalowe  krzesło. Kartki dzielą się  w wodzie na drobniutkie cząstki.

3. Włókna celulozowe, z których robi  się papier, mają kilka milimetrów  długości. Z tych najbardziej  wytrzymałych robi się książki czy  eleganckie katalogi. Z każdym  kolejnym użyciem włókna pękają.  Stają się coraz cieńsze i krótsze.  Dlatego w firmach przerabiających  makulaturę przy basenie  zamontowane są sita o różnej  wielkości oczek. Pierwsze filtry  zatrzymują najdłuższe włókna.  Kolejne, coraz gęstsze, te  drobniejsze (powstanie z nich np.  szary papier toaletowy lub wytłoczki  do jajek). Najkrótsze, których nie da  się zatrzymać – zjedzą bakterie.

Pomocy! Ktoś wrzucił gazetę do zwykłego kosza! 
Potem trafiły tam resztki z obiadu  albo żwirek z kociej kuwety. Czy takie  zabrudzone kartki nadają się do  recyklingu? Nie, gdyby trafiły do  przetwórni, nie rozpadną się w wodzie  (przez tłuszcz i inne zanieczyszczenia).  Zapchają filtry.  Jeśli nie będziemy wykorzystywać  kilkakrotnie papieru, to następne  pokolenia mogą znać lasy tylko ze  zdjęć.

Czy wiesz, że… 
• Pierwsza papiernia na ziemiach  polskich powstała w Prądniku  Czerwonym pod Krakowem pod  koniec XV w.
• Najstarszą polską papiernią,  która cały czas pracuje, jest zakład  w Konstancinie-Jeziornie koło  Warszawy (założony został w 1774 r.).  Obecnie wyrabia się tam już tylko  papier do kontaktu z żywnością.
• W Dusznikach-Zdroju,  w siedemnastowiecznym młynie,  mieści się Muzeum Papiernictwa.  To jedyny w Polsce obiekt tego typu,  który działa do dziś. Można tam  zobaczyć najróżniejsze rodzaje  papieru, a także poznać metody  ich wytwarzania. 

Możesz być ratownikiem drzew!  Spróbuj policzyć, ile kartek papieru  dziś miałeś w ręce. Zeszyty, książki,  ulotki reklamowe, papier  prezentowy…  Na wyprodukowanie tony papieru  (ponad 10 tys. kartek formatu A4)  trzeba ściąć ok. 17 drzew. Możesz  uratować jedno z nich, oddając do  skupu stos makulatury swojego  wzrostu. 

Maja
Źródła http://odpakowani.pl/biblioteka/papierowe-lasy-0
http://static8.depositphotos.com/1004370/967/i/170/depositphotos_9678597-stock-photo-tree-seedling-growing-from-soil.jpg
http://s3.static.geekweek.pl/cms/2014/04/imagekologicznedrzewajk56e60-589cx205.jpg

Jogurty

Lekarze potwierdzają, iż spożywanie jogurtów naturalnych jest bardzo zdrowe, lecz nie wszystkie jogurty zawierają zdrowe składniki, niektóre zawierają szkodliwy aspartam. Jogurt naturalny powinien składać się wyłącznie z mleka i bakterii. Niestety nie wszystkie jogurty naturalne spełniają ten warunek. Napis na etykiecie  nie oznacza bowiem, że jest on wytwarzany metodami naturalnymi, ale jedynie. że nie zawiera dodatków smakowych.

Prawdziwy jogurt naturalny powstaje w procesję fermentacji mleka i działaniu szczepów bakterii. Większość dostępnych na rynku jogurtów to produkty mleczne z dodatkiem bakterii i różnorodnych substancji nadających im odpowiednią konsystencję i strukturę.

„Naturalny: nigdy nie jest jednolity, tylko składa się z mieszaniny skrzepu i wody. Dopiero gdy go wymieszamy, robi się gładki jak śmietana. W sklepach wiele jogurtów określanych jako naturalne ma aksamitną konsystencję albo daje się kroić jak masło. Dotyczy to zarówno jogurtów zwykłych, jak i „bałkańskich” czy „greckich”, które wybieramy w przekonaniu, że są najlepsze. Trzeba na to jednak uważać, gdyż nafaszerowane są składnikami chemicznymi.

Im mniej składników − tym lepszy jogurt

Najlepsze jogurty są wykonane przez nas samych czyli domowo. Jeśli jednak nie mamy czasu wykonać swojego jogurtu to warto przyjrzeć się dokładnie etykiecie produktu. Generalna zasada jest taka: wybieramy jogurty, które mają najmniej składników. Długi spis świadczy o tym, że produkt jest bardzo daleko od naturalnego. Na opakowaniu szukaj nazwy rodzaju, gatunku i szczepu bakterii, np. Bifidobacterium (rodzaj), lactis (gatunek) DN-173010 (szczep).

Najlepsze jogurty zawierają bakterie probiotyczne

Maja

Źródła  http://laboratoria.net/felieton/23442.html

http://media.vitkigurman.com/2014/05/jogurt-u-casi.jpg

Miód

Pod wpływem kwasu mrówkowego i enzymów, sacharoza przekształca się w organizmie pszczoły w monosacharydy. Zachodzącą przemianę można zapisać: sacharoza+woda=glukoza+fruktoza (miód)
Świeży miód ma wygląd gęstego syropu. Jego barwa zależy od surowców, z których powstał. Mody mogą być prawie białe (z jabłoni czy rzepaku), złociste (lipowe), brązowe (spadziowe - ze spadzi - słodkiej cieczy występującej np. na jodle i lipie), a nawet czarne (leśne). Z upływem czasu cukry krystalizują i w takiej postaci mogą być przechowywane bardo długo. Krystalizacji modów można zapobiec, przechowując je w szczelnie zamkniętych naczyniach w temperaturze od 20°C do 25°C

Pszczoły muszą zebrać nektar z kilku milionów kwiatów, aby wytworzyć 1kg. miodu.

Miód produkowany przez trzmiele bywa przyczyną zatruć, gdyż owady te często zbierają nektar z roślin trujących dla człowieka.

Maja
http://www.focus.pl/upload/galleries/17/8-czy-tylko-pszczoly-robia-miod-17570_l.jpg

Na podstawie podręcznika CHEMIA NOWEJ ERY dla gimnazjum

Oczy

Oczy mozaikowe charakterystyczne są dla stawonogów. Największą ilość fasetek zawierają prawdopodobnie oczy ważki, bowiem w jednym oku jest ich około 30 tysięcy.

STAWONOGI: 

to najliczniejszy typ zwierząt na naszej planecie. Do tej pory opisano ponad milion gatunków. Nazwa ta charakteryzuje zwierzęta które posiadają połączone stawami części ciała dzięki wyrostkom.

 

Główną cechą budowy stawonogów jest:

-   heteronomiczna segmentacja ciała (zespolenie segmentów w tagmy)
-   występowanie parzystych, członowanych odnóży (przednie pary przekształcone w narządy gębowe),
-   szkielet zewnętrzny, chitynowy pancerz, służy jako miejsce zaczepu mięśni, utworzony z płytek ruchomo połączonych ze sobą – sklerytów
-   zróżnicowanie mięśni w zespoły (wyłącznie mięśnie poprzecznie prążkowane)

-   hemocel, otwarty układ krążenia

-   zazwyczaj rozdzielnopłciowe i jajorodne

-   występowanie larw w rozwoju osobniczym (linienie w czasie wzrostu)

-   rozwój z przeobrażeniem zupełnym lub niezupełnym

 

OKO MOZAIKOWE

BUDOWA OKA ZŁOŻONEGO

"Oczy złożone, oczy mozaikowe, narząd zmysłu wzroku stawonogów. Oczy złożone zbudowane są z elementów zwanych ommatidiami, których w jednym oku może być do kilkudziesięciu tysięcy. Pojedyncze ommatidium ma kształt stożka, pokryte jest przejrzystą kutikulą (tworzącą rogówkę). Aparat dioptryczny ommatidium stanowią rogówka i stożki krystaliczne, podstawę ommatidium - komórki zmysłowe, które razem tworzą siatkóweczkę (retinulę). Wrażliwe na światło elementy komórek zmysłowych – sztyfciki, łączą się w jeden twór zwany rhabdom (element percepujący światło, w nim procesy fotochemiczne). Pigment występuje w komórkach siatkówki i komórkach pigmentowych otaczających aparat dioptryczny. Jeśli izolacja pigmentem jest dokładna to promienie świetlne nie przenikają z jednego ommatidium do drugiego (oczy apozycyjne). Obraz, który powstaje w nich jest obrazem składającym się z wielu punktów świetlnych, podobnym do obrazu na ekranie telewizora" [Żródło].

 

fasetka - podstawowy element morfologiczny w oku złożonym stawonogów zbudowany z soczewki, stożka skupiającego wchodzące do oka światło, z komórek wzrokowych oraz z komórek barwnikowych. Oko złożone z tysięcy ommatidiów określa się jako oko mozaikowe, gdyż pojedyncze ommatidium postrzega obraz punktowy i zarys przedmiotów jest sumą tych obrazów (mozaika). [Źródło] 

 

Oto znalezione na internecie schematy budowy oka złożonego:

 

 

Schmat budowy oka złożonego i pojedynczego ommatidium 

Źródło

 

 

Budowa oka złożonego, elementy
omatidium: 1- fasetki soczewek; 2- stożek;
3- komórki wzrokowe; 6- wypustka nerwowa.

Źródło

 

 

Źródło

 

 

(autor rysunku Nono64)

Budowa omatidium (fasetki):
A – rogówka,
B – stożek krystaliczny  (załamuje promienie światła wpadającego przez rogówkę i kieruje na światłoczułe elementy aparatu receptorycznego)
C i D – izolacja pigmentowa , (warstwa komórek zawierających substancje barwiące)
E – rabdom  (reagujący na światło pręcik wzrokowy [pałeczka wzrokowa])
F – komórka wzrokowa,
G – błona sitowa
H – nerw komórki wzrokowej

  

Liczba fasetek w oku złożonym różnych owadów:

• pszczoła (robotnica, królowa) -  3.500 do 4.500
• truteń - 9.000 do 9.500
• mrówka robotnica - 6
• mucha domowa - 4.000
• ważka - do 30.000 (40.000?)
• komar- kilkaset

Maja
Źródła  http://edupelzaki.pl/artykul,921,oczy-owadow-czyli-jak-widzi-mrowka-komar-mucha
 http://dziwowisko.pl/wp-content/uploads/2013/03/dziwne-owady-7a.jpg

Aspartam

W przyszłym roku minie pięćdziesiąt lat od jego przypadkowego odkrycia. W ciągu pół wieku aspartam – bo o nim mowa – stał się popularnym słodzikiem, dodawanym do ponad 6000 produktów spożywczych i środków farmakologicznych. Swoją popularność aspartam zawdzięcza niskiej zawartości kalorycznej (jest 200 razy słodszy od cukru, dzięki czemu stosuje się go w znikomych ilościach) oraz zdolności do intensyfikacji owocowych smaków w gumach do życia, napojach i słodyczach. Aspartam został odkryty przez amerykańskiego chemika w 1965 roku. W trakcie pracy nad lekiem na wrzody żołądka, James M. Schlatter odruchowo polizał palec, by podnieść kawałek papieru. Na jego skórze znajdowały się wówczas drobinki aspartamu – wyraźnie słodki smak zaintrygował naukowca i sprawił, że związek ten wkrótce znalazł zastosowanie jako alternatywa dla cukru.

Od momentu wprowadzenia do powszechnego użytku, aspartam przeszedł ponad 500 badań toksykologicznych, klinicznych oraz epidemiologicznych. W testach na ewentualną szkodliwość słodzika udział brały osoby dorosłe, dzieci, kobiety karmiące piersią, osoby otyłe, chorzy na cukrzycę i osoby dotknięte wadami genetycznymi. Badania potwierdziły bezpieczeństwo aspartamu – ich zawrotna liczba czyni ze słodzika jedną z najlepiej przebadanych substancji w historii ludzkości.

 Na początku 1999 roku do ponad 450 grup e-mailowych trafił list od Nancy Markle, w którym autorka wyliczała zagrożenia związane ze spożywaniem aspartamu. Wśród skutków ubocznych wymieniła między innymi stwardnienie rozsiane oraz toczeń układowy. E-mail był "dziełem" Betty Martini, czołowej przeciwniczki sztucznych słodzików, a zawarte w nim informacje okazały się wyssane z palca.

Nie od dziś wiadomo, że cukier zawarty w słodyczach i napojach przyczynia się do powstania ubytków. Dobrą wiadomością dla miłośników słodkich smaków jest fakt, iż aspartam dodawany do żywności nie zwiększa ryzyka próchnicy

W krajach zachodnich średnie spożycie cukru wynosi aż 50 gram dziennie – zastąpienie go sztucznym słodzikiem pozwala na redukcję podaży kalorii przy zachowaniu walorów smakowych dań. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne oraz Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością potwierdzają bezpieczeństwo stosowania aspartamu i zalecają zastępowanie sacharozy (cukru) słodzikiem przez osoby dotknięte problemem nadwagi i otyłości.

 Szczególnym wskazaniem do korzystania z aspartamu są zaburzenia gospodarki węglowodanowej: cukrzyca typu 2, nietolerancja glukozy oraz nieprawidłowa glikemia na czczo. Ograniczenie spożycia cukru lub całkowita jego eliminacja sprzyja bowiem obniżeniu poziomu glukozy we krwi i utrzymaniu prawidłowej wagi.

Maja
Źródła http://natemat.pl/88445,aspartam-6-rzeczy-ktorych-o-nimi-nie-wiesz
 http://faktydlazdrowia.pl/aspartam-e951/

Stres

Stres towarzyszy nam niemal codziennie, dlatego coraz więcej badaczy próbuje zgłębić jego psychologiczne mechanizmy, szukając jednocześnie sposobów radzenia sobie z nim.
Problem stresu oraz procesów radzenia sobie z nim i jego skutkami jest stale aktualny. Do tej pory przeprowadzono wiele badań nad stresem w różnych jego aspektach. Analizując te prace, można zauważyć liczne, często odmienne, definicje stresu i radzenia sobie z nim.
Termin "stres" pochodzi z fizyki i odnosi się do różnego typu napięć, nacisków lub sił, które działają na system. Pojęcie to w 1926 roku po raz pierwszy wprowadził do nauk o zdrowiu H. Selye. Stres według niego to "nieswoista reakcja organizmu na wszelkie stawiane mu żądanie", którą nazwał zespołem ogólnego przystosowania (GAS - General Adaptation Syndrome) lub zespołem stresu biologicznego. W zespole tym wyróżnia trzy stadia:

• stadium reakcji alarmowej - organizm mobilizuje swoje wszelkie dostępne siły (np. następuje wzrost ciśnienia krwi, podwyższenie temperatury ciała);
• stadium odporności - adaptacji, człowiek względnie dobrze znosi czynniki stresujące, ale słabiej toleruje inne dodatkowe bodźce, które uprzednio były nieszkodliwe;
• stadium wyczerpania - pojawia się wtedy, gdy czynniki stresujące działają zbyt intensywnie lub zbyt długo. Człowiek zaczyna tracić zdolności obronne, co powoduje rozregulowanie funkcji fizjologicznych. W ostatnim stadium może dojść do trwałych zmian patologicznych, które mogą doprowadzić nawet do śmierci.

Maja
Źródła http://www.psychologia.edu.pl/czytelnia/137-emocje-i-nastroj/1478-o-stresie-i-sposobach-radzenia-sobie-z-nim-sylwia-kluczynska.html

 http://zycienadodra.pl/stres-oswojony-czyli-jak-zyc-i-pracowac-zeby-nie-zwariowac/