Translate
niedziela, 26 listopada 2017
Lasy na świecie
Ogólna powierzchnia lasów świata wynosi
około 4 033 060 tys. ha. Przeciętna lesistość w krajach świata (w
stosunku do powierzchni lądowej) wynosi około 31%, a na 1 mieszkańca
Ziemi przypada około 0,60 ha lasu, tj. około 2,5 krotnie więcej niż w
Polsce.
Do krajów o największej powierzchni
lasów (w procentach ogólnej powierzchni lasów świata należą: Rosja
(20%), Brazylia (13%), Kanada (8%), USA (7%) oraz Chiny (5%). Kraje Unii
Europejskiej z powierzchnią lasów około 157 mln ha stanowią około 4%
powierzchni lasów świata. Polska (9,3 mln ha) zajmuje 55. miejsce na
liście krajów według powierzchni lasów. Powierzchnia lasów w Polsce
stanowi 0,23% lasów świata oraz około 6% powierzchni lasów Unii
Europejskiej. Natomiast zasoby drzewne kraju (2,3 mld m3) stanowią 9,5%
zasobów lasów UE, co daje Polsce 4. miejsce wśród tych krajów.
Lesistość Polski wynosząca 30,5% (w
stosunku do powierzchni lądowej) jest zbliżona do przeciętnej lesistości
świata (31%), Afryki Zachodniej i Środkowej (32%) oraz Ameryki
Północnej (33%). Lesistość naszego kraju jest także zbliżona do
lesistości Europy (bez Rosji) wynoszącej 32,2%. Jest ona natomiast
zdecydowanie niższa od lesistości Ameryki Południowej
(49%), Europy razem z Rosją (45%), Azji Południowej i
Południowo-Wschodniej (35%) oraz Ameryki Środkowej (38%). Lesistość
Polski jest natomiast zdecydowanie wyższa niż lesistość całej Afryki
(23%), Azji (19%) oraz Oceanii (23%).
W ciągu ostatnich dwóch 10-leci ogólna
powierzchnia lasów świata zmniejszyła się o około 13 534 tys. ha, tj. o
0,34%. W Polsce w tym okresie nastąpił wzrost powierzchni lasów z 8 884
tys. ha (powierzchnię lasów według GUS w 1990 r. [GUS 2000] zwiększono o
– oszacowaną na około 190 tys. ha – powierzchnię gruntów związanych z
gospodarką leśną) do 9 329 tys. ha w 2010 r. [GUS 2011], tj. o 445 tys.
ha, a zatem o 5,0% (0,5% rocznie); nastąpił w tym okresie również wzrost
lesistości z 27,8% do 29,2%.
Do regionów o największej powierzchni
lasów przypadającej na 1 mieszkańca należą: Oceania (5,48 ha), Ameryka
Południowa (2,25 ha), Ameryka Północna (1,50 ha) oraz Europa (łącznie z
Rosją) – 1,37 ha. Natomiast najmniej powierzchni leśnej przypada na 1
mieszkańca w Azji (0,15 ha) oraz na Karaibach (0,17 ha). Z kolei w
Afryce na 1 mieszkańca przypada średnio 0,68 ha lasów.
Maja
sobota, 18 listopada 2017
niedziela, 12 listopada 2017
Pomelo
Pomelo uprawia się w
krajach Europy Wschodniej, Chinach, Japonii czy Tajlandii. Jest słodsze i
łagodniejsze od grejpfruta, ma grubą, zieloną skórkę i białym, żółtym
lub różowym chrupkim miąższu.
Cały owoc, nawet obrany ze
skórki waży około 600 g, stąd, w porównaniu do innych cytrusów, jego
kaloryczność jest stosunkowo większa i wynosi około 230 kcal. Na energię
składają się głównie cukry (około 60 g), pozostałe składowe to białko
4,5 g oraz błonnik 6,1 g.
Pomelo zdumiewa przede
wszystkim wysoką zawartością witaminy C – sztuka zawiera jej ponad 370
mg, co daje 6-krotnie większą wartość niż dzienne zapotrzebowanie w ten
związek. Również w zadowalających ilościach występuje w nim potas. W
jednym pomelo jest go około 13,5 mg (40 proc. RDA). Pomelo jest jednak
źródłem też innych cennych substancji, w tym witamin z grupy B, miedzi,
fosforu czy magnezu.
Pomelo jest ważnym źródłem
kwasu askorbinowego, dlatego ludność azjatycka wykorzystuje go do
wzmacniania układu odpornościowego. Witamina C
działa wielokierunkowo, jednak najważniejszą funkcję, jaką pełni w
organizmie, jest działanie przeciwutleniające i pomoc w zwiększaniu
aktywności białych krwinek, chroniących ciało przed intruzami. Kwas
askorbinowy pomaga zwalczyć infekcje, które prowadzą do przeziębienia,
kaszlu, gorączki i innych, bardziej poważnych objawów na tle wirusowym
czy bakteryjnym
Wysokie stężenie witaminy C
chroni przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Cząstki te
degradują komórki i tkanki, między innymi skórę. Pierwsze odznaki
starzenia się, takie jak zmarszczki, wiotczenie się skóry czy plamy
starcze to wynik braku kolagenu lub nadmiernego wpływu wolnych rodników
na organizm. Wysokie spożycie witaminy C pomaga zneutralizować ich
działanie, jak też przyczynia się do syntezy kolagenu – białka
niezbędnego do wzmacniania skóry, chrząstek i więzadeł.
Pomelo, jak zresztą
większość owoców, zawiera spore ilości błonnika. W jednej sztuce mieści
się około 25 proc. dziennego zapotrzebowania na ten składnik. To dobra
wiadomość, ponieważ mamy pewność, że owoc ten będzie pozytywnie wpływał
na nasze trawienie. Optymalna zawartość błonnika w diecie wspomaga
płynny ruch pokarmu w przewodzie pokarmowym oraz pobudza wydzielanie
soków żołądkowych, w celu rozbicia trudniejszych do strawienia białek
czy tłuszczu. To eliminuje problemy z zaparciami.
https://storage.googleapis.com/drhealthbenefits/2017/05/Health-Benefits-of-Pomelo.jpg
Podstawy systematyki
Systematyka jest nauką, która bada różnorodność organizmów, ich
pokrewieństwo ewolucyjne oraz klasyfikację. Zajmuje się uporządkowaniem
świata organizmów żywych, tak, aby w jak najbardziej wiarygodny sposób
przedstawić ich rozwój rodowy, a więc filogenezę. Aby stworzyć rozwój
filogenetyczny organizmu systematyka czerpie z wielu dziedzin nauki w
tym pomocnych, a więc anatomii, embriologii, genetyce, ekologii i
biochemii.
Taksonomia to dział systematyki, który zajmuję się zarówno teoretycznymi jak i praktycznymi zasadami klasyfikacji organizmów. Systemy klasyfikacyjne nieustannie zmieniają się i wraz z rozwojem poszczególnych dziedzin biologii są modyfikowane. Wiadomości, jakie można uzyskać dzięki systematyce organizmów są przydatne również w takich gałęziach wiedzy jak rolnictwo, leśnictwo czy farmacja
Systemy klasyfikacji organizmów złożone są z jednostek systematycznym, którym przypisywane są odpowiednie obiekty biologiczne, a więc wszelkie organizmy. Jednostki systematyczne nieco różnią się w botanice i zoologii, ale najwyższą jednostką systematyczną zawsze jest królestwo. Dalej kolejno wymienia się: gromada, klasa, rząd, rodzina, rodzaj, gatunek, odmiana, forma. Jeśli chodzi o kolejne niższe rangą jednostki w zoologii to: typ, gromada, rząd, rodzina, gatunek, podgatunek. Często wyróżnia się również pośrednie jednostki taksonomiczne takie jak podgromada czy podtyp. Podstawowa jednostka systematyczna to gatunek. Gatunek to zbiór osobników wykazujących podobieństwo i swobodnie krzyżujących się i wydających potomstwo w warunkach naturalnych. Każdy organizm posiada ściśle określoną pozycję systematyczną w systemie klasyfikacji. Taksonem nazywamy każdy obiekt biologiczny, który zalicza się do jednostki systematycznej dowolnego poziomu np systematyka sosny zwyczajnej.
Za ojca systematyki uważa się Karola Linneusza
szwedzkiego przyrodnika i lekarza, profesora Uniwersytetu w Uppsali. Jest on autorem dzieła Systema Naturae, w którym opisał podstawy stworzonego przez siebie systemu klasyfikacji organizmów oraz upowszechnił zasadę binominalnego (dwuimiennego) nazewnictwa biologicznego, a także klasyfikacji minerałów. Opisał około 7700 gatunków roślin i 4162 gatunki zwierząt (obecnie oznacza się je skrótem „L.” za nazwą łacińską taksonu). Stworzony przez niego system taksonomiczny, choć był sztuczny, stał się podwaliną współczesnej taksonomii.
Maja
Źródła http://www.biologia.net.pl/organizmy/systematyka-organizmow.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sosna_zwyczajna
https://pl.wikipedia.org/wiki/Karol_Linneusz#Systema_Naturae
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ac/Systema_Naturae_cover.jpg
Taksonomia to dział systematyki, który zajmuję się zarówno teoretycznymi jak i praktycznymi zasadami klasyfikacji organizmów. Systemy klasyfikacyjne nieustannie zmieniają się i wraz z rozwojem poszczególnych dziedzin biologii są modyfikowane. Wiadomości, jakie można uzyskać dzięki systematyce organizmów są przydatne również w takich gałęziach wiedzy jak rolnictwo, leśnictwo czy farmacja
Systemy klasyfikacji organizmów złożone są z jednostek systematycznym, którym przypisywane są odpowiednie obiekty biologiczne, a więc wszelkie organizmy. Jednostki systematyczne nieco różnią się w botanice i zoologii, ale najwyższą jednostką systematyczną zawsze jest królestwo. Dalej kolejno wymienia się: gromada, klasa, rząd, rodzina, rodzaj, gatunek, odmiana, forma. Jeśli chodzi o kolejne niższe rangą jednostki w zoologii to: typ, gromada, rząd, rodzina, gatunek, podgatunek. Często wyróżnia się również pośrednie jednostki taksonomiczne takie jak podgromada czy podtyp. Podstawowa jednostka systematyczna to gatunek. Gatunek to zbiór osobników wykazujących podobieństwo i swobodnie krzyżujących się i wydających potomstwo w warunkach naturalnych. Każdy organizm posiada ściśle określoną pozycję systematyczną w systemie klasyfikacji. Taksonem nazywamy każdy obiekt biologiczny, który zalicza się do jednostki systematycznej dowolnego poziomu np systematyka sosny zwyczajnej.
Systematyka
|
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
rośliny
|
Podkrólestwo
|
naczyniowe
|
Gromada
|
nagonasienne
|
Klasa
|
iglaste
|
Rząd
|
sosnowce
|
Rodzina
|
sosnowate
|
Rodzaj
|
sosna
|
Gatunek
|
sosna zwyczajna
|
Nazwa systematyczna
|
|
Pinus sylvestris L.
|
Maja
Źródła http://www.biologia.net.pl/organizmy/systematyka-organizmow.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sosna_zwyczajna
https://pl.wikipedia.org/wiki/Karol_Linneusz#Systema_Naturae
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ac/Systema_Naturae_cover.jpg
niedziela, 5 listopada 2017
Subskrybuj:
Posty (Atom)